بررسی تنوع گونه‌ای و غالبیت ده‌پایان منطقه بین جزر و مدی سواحل صخره‌ای بوشهر ـ خلیج‌فارس

به‌منظور بررسی ساختار اجتماعات ده پایان منطقه بین جزرو مدی سواحل صخره‌ای بوشهر از چهار ساحل صخره‌ای ـ قلوه سنگی در چهار فصل متوالی از مهر 1386 تا شهریور 1387 نمونه برداری به‌صورت تصادفی با استفاده از یک کوادرات 50×50 سانتی متر به‌عنوان واحد نمونه‌برداری انجام شد. در مجموع 8 گونه متعلق به 5 خانواده از ده‌پایان شناسایی و شمارش گردید. در کل دوره نمونه‌برداری بالاترین درصد فراوانی را گونه Petrolisthes rufescence با 51%، گونه Pagurus sp. با 22%، Metapograpsus maculates با 7% ، Pilimnus sp. با 5/6%، میگوی Alpheus lobidens با 3% تشکیل می‌دادند و سایر گونه‌ها با 5/10% در ردیف بعدی قرار داشتند. طبق نتایج به‌دست آمده، میزان فراوانی و تنوع در فصول سرد کاهش نشان داد که مهمترین عامل این تغییرات دما است. تغییرات فراوانی مکانی ده پایان نشان داد که در سایت‌های مناطق لیان و هلیله به‌دلیل دسترسی کمتر و عدم آلودگی، وسعت و پیچیدگی بستر، تنوع ده‌پایان بیشتر است.